Anders doen, dan je eerste ingeving? Kan dat?
Verleden week zat ik op mijn knieën in een Escape room samen met mijn collega’s op zoek naar de oplossing om ons te bevrijden uit de kamer. In dat kastje vond ik niks, maar verloor wel de sleutel naar mijn knie. Mijn knie sprong op slot en ik kon er niet meer op staan of leunen.
Vanaf dat moment moest ik hulp vragen, om naar de wc te gaan, om mijn tas te dragen, om koffie te halen, om thuis te komen, om uit bed te gaan, om mijn schoen uit te trekken. BRRRRRR
Mijn overtuiging: Hulp vragen een zwaktebod
Hulp vragen is iets wat totaal uit mijn karakter ligt en mij erg ongemakkelijk maakt. Het maakt me afhankelijk van anderen en dat past niet in mijn zelfbeeld van onafhankelijke vrouw. Liefst doe ik alles zelf, dat geeft een sterk gevoel over mijzelf. Ik ben trots op mijn onafhankelijkheid en hulp vragen voelt als een zwaktebod.
Mijn primaire overtuiging is dat je de ander niet lastig mag vallen en dat ik alles zelf moet doen. Dit zit vrij diep in mij verankerd. Op de Big Five persoonlijkheidstest scoor ik bij de schaal intellectueel autonoom versus afhankelijk altijd steevast de topscore bij intellectueel autonoom.
Uma Thurman toonbeeld van de onafhankelijk vrouw
Bijkomend in het ziekenhuisbed na de meniscus operatie, mijn benen en kont gevoelloos van de ruggenprik, gingen mijn gedachten naar Uma Thurman in Kill Bill. Eén van de eerste scène’s komt ze bij uit haar coma en valt met verlamde benen 2 verplegers aan die haar willen aanranden. Dit past natuurlijk precies in mijn ideaal beeld van zelfredzaamheid als je eigenlijk hulpeloos bent.
Het gevoel van zelf mislukt zijn, overheerst de dankbaarheid
Deze primaire overtuiging dat hulp vragen zwak is, stoort mij meer en meer. Ik doe hierdoor veel alleen en dat is eenzaam. Wuif hulp af. Hierdoor mis ik gezelligheid en het gevoel van samen ergens voor gaan. Oftewel het gevoel van verbondenheid met andere mensen.
Ook vind ik het lastig hulp te ontvangen. Het gevoel van zelf mislukt zijn, overheerst de dankbaarheid naar de ander die voor mij klaar staat. Ik weet uit ervaring in het hospice hoeveel voldoening het geeft om anderen hulp te kunnen bieden, en de ander dit kan ontvangen. Die voldoening is veel groter dan welke klus ik alleen voor mekaar heb gekregen onder het mom van zelfredzaamheid.
Via de A2 of door het weiland
Kan ik deze overtuiging veranderen? Nee, volgens de relational frame theorie (de basis van ACT) zal de gedachte ‘ik moet het zelf doen, anders ben ik zwak’ als eerste in mijn bewustzijn naar boven komen. Dat is namelijk een gedachte die ik diep in mijn hersenbanen heb gegraveerd en de weg naar mijn bewustzijn is geoptimaliseerd. Het is een 10-baans snelweg in mijn hoofd, zoals de A2 tussen Utrecht en Amsterdam.
Wat ik wel kan veranderen is hoe ik erop reageer. In plaats van naar de gedachte te handelen, kan ik mijn verstand bedanken voor de gedachte en afwegen wat nu belangrijk voor mij is, iets samen doen of het zelf doen. En daarna kan ik hulp vragen als ik dat belangrijk vindt.
Je kan namelijk het ene denken en het andere doen. Doe maar eens, denk een paar keer achter elkaar dat je je arm niet kunt bewegen en beweeg volgens je arm.
Natuurlijk voel ik mij opgelaten en ongemakkelijk. En gedachten als ‘de ander vindt mij een loser’, zullen zeker door mijn hoofd spelen. En ik ga ervaren, dat het samen doen soms fijn is en soms niet. Nieuwe inspiratie kan opleveren en het eind resultaat beter kan maken. Die ervaringen zullen, weer nieuwe overtuigingen in mijn hersenbanen graveren rondom wat hulp vragen brengt. Er ontstaat zeg maar naast de A2 ‘Ik moet het zelf doen’ een pad door de weilanden ‘hulp vragen is ok’, waar ik steeds beter over de sloten leer springen.
En dit geeft mij de vrijheid om de ene keer wel en de andere keer geen hulp te vragen, al naar gelang de weg die mij leidt naar wat waardevol voor mij is.
Hulp vragen verbindt
Tot nu toe zijn mijn ervaringen positief. Een gezellig gesprek met de collega die mij naar het werk brengt, in plaa
ts van alleen wachten op de bus. Interessante ideeën uitwisselen met een oom over een theaterstuk om cadeau te geven in plaats van eindeloos zoeken op internet. Een echtgenoot die zonder mopperen een glas water haalt als ik hem midden in de nacht wakker maak. Een zoon die met veel mopperen zijn eigen ontbijt klaarmaakt.
Hulp vragen geeft interactie met andere mensen en geeft mij een gevoel verbinding.